Life After Poker: Michiel “lelijk22” de Graaf is nu succesvol ondernemer

Michiel de Graaf speelde vroeger poker voor gigantische bedragen. Zijn eerste auto was een Porsche. Maar toen poker wat minder ging en de belastingdienst haar deel kwam opeisen, moest hij zijn Porsche verkopen en ging De Graaf noodgedwongen opzoek naar iets anders. Vandaag de dag is hij succesvol ondernemer en heeft hij meer dan 135 man in dienst. Life After Poker met Michiel de Graaf.

Tijdens de WCOOP in 2009 won een Nederlandse speler de $215 freeze-out voor maar liefst $274.260. “lelijk22” was de naam van het account die zegevierde in event 26. Insiders wisten ook toen al dat Michiel de Graaf uit Utrecht achter het de knoppen had gezeten, maar aan de grote klok werd dat niet gehangen.

In die tijd was het nog niet helemaal duidelijk hoe het precies zat qua belastingen. De Graaf deed er alles aan om niet bij de belastingdienst op de radar te komen en vroeg iedereen die over poker schreef, om zijn identiteit geheim te houden. Hoewel De Graaf na die overwinning voor gigantische bedragen ging pokeren en in bekend gezelschap verkeerde in de pokerwereld, levert zijn naam op Google nog altijd geen hits op gerelateerd aan poker.

De Graaf kwam er uiteindelijk toch niet mee weg. Ondanks zijn pogingen anoniem te blijven, achterhaalde de Belastingdienst zijn identiteit en stuurde hem een flinke aanslag. Uiteindelijk betekende dat het definitieve einde van zijn professionele pokercarrière.

Windeieren legde hem dat uiteindelijk niet, want de zoektocht naar geld om de belasting te kunnen betalen en zijn levensstijl van weleer weer te kunnen genieten, zette hem aan om hard te werken en veel te verdienen. Wie vandaag op Michiel de Graaf Googelt, komt als eerste uit bij zijn LinkedIn waar zijn naam als Founder / Owner bij vijf verschillende bedrijven prijkt.

Twaalf jaar geleden – na die grote overwinning online – vroeg ik Michiel de Graaf al voor een interview. Daar had hij toen geen behoefte aan, ook niet als ik hem anoniem zou houden. Toen de brief van de Belastingdienst binnenkwam en duidelijk werd dat hij toch moest betalen, wilde hij nog steeds niet. Toch hielden we af en toe nog contact, met eens in de zoveel jaar een berichtje over en weer.

Nu, twaalf jaar na die grote score en een maand na de legalisering van online casino’s en online poker in Nederland, dan toch eindelijk een interview. Michiel de Graaf vertelt over pokeren tegen Teddy Sheringham, spelen tegen Patrik Antonius, en het starten van zijn eigen bedrijven.

Wanneer kwam je voor het eerst in aanraking met poker?

Mijn familie schaakte vroeger regelmatig, van huis uit ben ik dan ook wel een beetje een spelletjesman. Vroeger heb ik veel gevoetbald en in de kantine werd er dan ook altijd wel een kaartje gelegd. Eerst was dat hartenjagen en klaverjassen maar op een gegeven moment werd dat poker.

Ik deed daar natuurlijk aan mee, al snapte ik er aanvankelijk weinig van. Na verloop van tijd mochten we niet meer voor geld spelen in de kantine. Toen gingen we voor bierdopjes spelen, maar onder de tafel vertegenwoordigden die gewoon tientjes en twintigjes natuurlijk. Dat begon allemaal toen ik nog in de A’tjes zat, dus ik zal 16 geweest zijn.

Op een gegeven moment had ik wel het idee wat beter dan de rest te zijn. In die tijd ben ik ook al online gaan spelen. Ik begon een beetje te pielen met de Sit & Go’s en later de MTT’s. Toen maakte ik al wat leuke klappers, terwijl ik dus nog minderjarig was. 

Mijn account was up naar $5.000, maar dat verloor ik ook weer allemaal. Uiteindelijk ging het ook online best goed en ik maakte uitstapjes naar hogere stakes. De $109 rebuy was toen hét toernooi en af en toe speelde ik die mee. Daar heb ik toen een paar keer best wat mee gewonnen.

“Zij waren wel beter dan ik en meer gedisciplineerd, daar ben ik heel eerlijk in. Zeker bankroll-management was niet mijn sterkste kant.”

Michiel de Graaf

Op een gegeven moment kwam je terecht in een groepje met de beste spelers van Nederland.

Ik woonde in die tijd naast het casino in Utrecht waar ik wel eens € 5/€ 5 ging spelen. Dat was altijd echt lachen. Je had in die tijd een paar goede gekken in die game die niet keken op een paar duizend euro meer of minder.

Ik leerde in het casino andere goede Nederlandse online spelers kennen en kwam zo in dat groepje terecht. Je had Robbert Wilbrink, Jurian van Galen, Koen, Bijan Zahmat, en Yannick Mulder. Dat was toen in mijn ogen echt de absolute top van Nederland op dat moment, los van bijvoorbeeld een Jorryt van Hoof, Johan van Til, of David van der Weele natuurlijk.

We speelden vaak ook tegen elkaar en dat ging regelmatig hard tegen hard. Zeker Koen en ik gingen er altijd goed hard in tegen elkaar. Dat was altijd lekker veel drinken en nog meer lachen. Als er maar iets op tafel lag waar we een combinatie mee konden maken, dan gingen we vaak al all-in.

Robbert en Yannick woonden samen in Enschede en ik was daar ook regelmatig te vinden. In die tijd heb ik veel geleerd. We hadden een paar computers op een rij en voor een jaar lang speelden we daar bijna iedere dag.

Iedereen speelde ook wel echt de hogere cashgames. Ik probeerde ook vrolijk mee te doen. Zij waren wel beter dan ik en meer gedisciplineerd, daar ben ik heel eerlijk in. Zeker bankroll-management was niet mijn sterkste kant.

En toen won je dat toernooi voor bijna $275.000.

Ik zat altijd met een bankroll van tussen de $50.000 en $150.000. En toen won ik dus in één keer bijna drie ton! We zijn daarna met zijn allen naar Aruba gegaan voor de Aruba Classics. Daar heb ik onder andere nog met Phil Hellmuth aan tafel gezeten. Ik speelde daar ook een paar keer online $25/$50 en een paar keer $50/$100 en won die week iets van $200.000. Toen dacht ik wel dat ik de wereld aankon ja, al was dat bedrag ook snel weer gehalveerd.

Met jouw bankroll $50/$100 spelen klinkt niet als echt verstandig.
Ik wilde liever niet spelen op de lagere limieten, dat gaf mij simpelweg te weinig adrenaline . Ik wilde graag met de beste spelers meedoen en dan kijken of ik dat aankon. Ik kan me gewoon niet zo goed bij mijn verlies neerleggen. Dat kan een heel goede eigenschappen zijn om beter te worden, maar niet als je het niet in je hebt, want dan verlies ook heel snel weer alles.

Op een gegeven moment heb je in je carrière momenten dat je probeert aan te haken bij de top, maar dan moet het wel meezitten. Bij mij zat het, dacht ik toen, op een paar cruciale momenten erg tegen. Alle flipjes vielen de andere kant op. Een paar hele grote potten gingen verloren. Wat mij nog goed bijstaat is dat ik een paar hele grote potten verloor simpelweg omdat mijn connectie wegviel.

We legden ook wel geld in met ons groepje om te spelen tegen de echt grote jongens destijds. We legden dan allemaal bijvoorbeeld $10.000 in en dan speelden we tegen Patrik Antonius op Full Tilt Poker. Soms ging dat goed, soms niet. Het was een erg mooie tijd en ik ben blij dat ik dit allemaal heb mee kunnen maken.

Het was sowieso een mooie tijd voor online poker. Het was bijvoorbeeld ook die tijd dat RaSZi van $100 naar $200.000 in een paar dagen ging. En het was de tijd dat ik vaak aan mijn beeldscherm gekluisterd zat want Isuldir1 speelde dan weer eens tegen Tom Dwan. In mijn ogen was dat de mooiste tijd van poker.

Ik heb eens een foto gezien van jullie groepje, waar jullie echt erg hoge limieten aan het blackjacken waren. Het was een bizarre tijd hè?

Ja, dat was gewoon een gekke tijd. We waren allemaal jong en hadden geen idee van de waarde van geld. We waren een beetje van God los. Koen had een Ferrari. Ik had een Porsche. Robbert had een M5. Iedereen was jong en onbezonnen.

Op mijn zestiende had ik een krantenwijkje. Daarna ging ik studeren en kreeg ik studiefinanciering van € 800 of € 900 per maand. Daarnaast pokerde ik dus ook al regelmatig en daarmee kon ik prima rondkomen. Als het goed ging, dan leefde ik in luxe. Ging het minder, dan deed ik rustiger aan.

Toen het dus echt goed ging, kocht ik een Porsche. Ik weet het nog goed. Ik was een jong ventje en het was mijn eerste auto. Ik ging met cash geld naar zo’n dealer toe in Friesland, want dat was de enige die hem had staan – dat had ik thuis al opgezocht. In die zaak wees ik de auto aan die ik wilde, en ik zei er meteen bij dat ik hem dezelfde dag nog naar huis wilde rijden. Dat kon helemaal niet, hij moest nog rijklaar gemaakt worden. Toen kon ik met dat geld in mijn Eastpak-rugzak gewoon weer in de trein helemaal naar huis.

“We waren een beetje van God los. Koen had een Ferrari. Ik had een Porsche. Robbert had een M5. Iedereen was jong en onbezonnen.”

Michiel de Graaf

Ik heb dat toen uiteraard tegen niemand gezegd. Een week later ben ik weer met de trein naar Friesland gegaan en heb ik hem opgehaald, ik wist niet beter. Ik had wel veel gewerkt maar nog nooit een echte baan gehad.

In totaal heeft die periode drie jaar geduurd denk ik. Het was echt een geweldige ervaring, ik heb zo gigantisch veel gelachen. We waren meestal twee of drie weken per maand in Nederland, en de rest van de tijd in het buitenland. Dan gingen we naar een pokertoernooitje toe, of naar een ander mooi oord waar het weer lekker was. De laptop mee en lekker online spelen. En een pak kaarten vergaten we ook nooit, zodat we tegen elkaar konden spelen. We hebben een paar harde clashes gehad aan de tafels. We gingen altijd hard tegen hard.

Zij speelden wat hoger en waren misschien wel wat beter. Was het wel eerlijk verdeeld, of verloor je vaker dan dat je won in jullie onderlinge potjes?

Achteraf gezien is het denk ik altijd wel redelijk eerlijk verdeeld. Niemand verloor daar heel erg veel geld uiteindelijk, hoe hard we ook tegen elkaar speelden. Soms won de één, dan weer de ander.

Ik stond niet achter in die game denk ik. Yannick en ik speelden wat lager maar het was niet alsof wij leeggetrokken werden. Ik vond het juist wel leuk. Ik heb heus wel eens gehad dat ik kortsluiting kreeg en alles verloor maar de andere kant op was dat natturlijk ook weleens zo. We hebben erg mooie dingen meegemaakt kortom een tijd om nooit te vergeten.

Op een gegeven moment, wat ik net al zei, speelde ik simpelweg te hoog mee en heb ik veel verloren. Die Porsche heb ik toen bijvoorbeeld ook moeten verkopen. Eigenlijk moest ik lager gaan spelen maar daar had ik geen trek in. Ik moest uiteindelijk van $5/$10 en $10/$20 terug naar $0,50/$1. Daar kon ik me echt niet toe zetten, toen kwam de belastingdienst ook nog met een aanslag van iets van € 80.000 en was ik er wel een beetje klaar mee.

En dat terwijl je zo probeerde onder de radar te blijven.
Ze hadden niks meer dan een vermoeden. Ze wisten echt niet zeker dat ik het was achter “lelijk22.” Maar bij de Belastingdienst geldt omgekeerde bewijslast. Ik moest bewijzen dat ik het niet was.

Ze hadden één foto. Eén foto van de MCOP waarop ik stond met erbij dat “lelijk22” op de foto stond. Misschien heb jij die nog wel gemaakt, dat zou goed kunnen haha. Ik heb toen nog gevraagd die foto te verwijderen, maar het was denk ik al te laat…

In die tijd was er nog veel onduidelijk over belastingen en poker. De rechtszaken om poker als behendigheidsspel te classificeren en niet als kansspel, waren toen al lang achter de rug. Maar er liepen wel nog belangrijke procedures over de daadwerkelijke vestigingsplaats van PokerStars.

Ik ben in beroep gegaan tegen deze uitslag. In de eerste aanleg heb ik het kortgeding op alle punten gewonnen. Echter de Belastingdienst gaat altijd door en liet het er ook hier niet bij zitten. Op een gegeven moment hadden ze mijn bankrekeningnummer en toonden ze dat er geld van PokerStars naar gestort was. Ik heb geen idee hoe ze deze info hebben gekregen want normaliter geeft PokerStars deze info nooit zomaar prijs, zo ver gingen ze in die tijd doorgaans nog helemaal niet.

Die zaak duurde een jaar toen gingen ze in hoger beroep, dit duurde weer een jaar. Uiteindelijk – zeven jaar na 2009, in 2015 of 2016 – moest ik toch echt betalen.

“Ik verdiende € 5.000 bruto maar dacht: ‘Dit is het niet voor mij. Als ik dit mijn hele leven moet doen, dan word ik niet blij en gelukkig.’”

Michiel de Graaf

Waarom wilde je geen belasting betalen? Iedereen moet toch belasting betalen?

Dat geld van poker had ik helemaal niet meer, het meeste geld had ik al lang uitgegeven of simpelweg verloren. Er was nog zoveel onduidelijk over poker en belastingen in die tijd, dat ik het als een goede optie zag om deze zaak zo lang mogelijk te rekken in de hoop dat er een uitspraak kwam die in mijn voordeel zou zijn. Ik was 26 en wilde graag een huis gaan kopen maar die mogelijkheid was plots een ver-van-mijn-bed-show als ik nog € 80.000 moest gaan betalen.

Maar je hebt gelijk hoor. Het is volgens de regels terecht en ik heb het uiteindelijk ook helemaal betaald.

Hoe heb je het betaald?

Toen die belastingbrief op mijn mat viel, was ik al gestopt met poker.

Ik was terechtgekomen bij een best wel goed advocatenkantoor. Hier zat ik echter alleen maar met mijn neus in de wetteksten. Ik verdiende € 5.000 bruto maar dacht: “Dit is het niet voor mij. Als ik dit mijn hele leven moet doen, dan word ik niet blij en gelukkig.”

Ik heb twee jaar bij dat advocatenkantoor gezeten maar toen wilde ik echt iets anders. Maar wat? Ik wilde sowieso weg uit Utrecht en naar Amsterdam waar gewoonweg meer mogelijkheden en kansen lagen dan in Utrecht. Het liefste moest ik een baan vinden waar ik veel mee kon verdienen zodat ik mijn belastingschuld snel kon aflossen. Dit was hard nodig want toen ik weg wilde bij dat advocatenkantoor, had de rechter inmiddels geoordeeld dat ik toch echt die aanslag van de Belastingdienst moest gaan betalen.

Het klinkt bizar maar ik heb toen op Google gewoon ingetypt: ‘werk in Amsterdam + veel geld verdienen.’ Bovenaan stond iets in de zin van ‘Word recruiter en verdien mooie bonussen.’ Ik heb op die link geklikt, heb gesolliciteerd, en kreeg de baan. Met een mazzeltje kreeg ik via via meteen een mooi huisje in de Jordaan.

Die beslissing dat ik die aanslag moest betalen, was achteraf gezien een heel harde schop onder m’n kont. Ik moest echt mijn best doen, want anders zou ik er nooit meer bovenop komen. Ik ben echt heel hard gaan werken om dat terug te betalen.  

Ik ben met recruitment begonnen bij Ardekay, een IT-recruitment bedrijf. Dat ging eigenlijk vanaf het eerste moment best wel goed. Ik verdiende iets van € 3.000 bruto per maand maar met de bonussen erbij schoot het best op, deze konden oplopen tot meer dan 1 á 2 jaarsalarissen. Het eerste jaar was ik meteen rookie of the year. Het tweede en derde jaar was ik topbiller. Hier had ik veel te danken aan wat ik in mijn tijd als pokerspeler allemaal heb opgedaan.

“Als je bij roulette niks inzet, dan valt hij ook nooit op je getal natuurlijk. Zo kijk ik er wel naar; je moet jezelf in de gelegenheid brengen om geluk te hebben.”

Michiel de Graaf

De Belastingdienst had ik na mijn eerste jaar als recruiter al terugbetaald. In de twee jaar daarna verdiende ik heel veel dus ik had een zakcentje. Ik heb afscheid genomen van Ardekay en nog een gouden handdruk meegekregen ook omdat ik een paar freelancers had aangebracht waarvan de contracttermijn nog doorliep. Daarmee kon ik het een tijdje uitzitten terwijl ik werkte aan mijn eigen zaak. Aangezien ik een concurrentiebeding had van 12 maanden heb ik een jaar lang de wereld over gereisd en af en toe nog wat gepokerd.

Recruitment vond ik oprecht leuk. Als je als recruiter een deal maakt, maak je als het goed is alle partijen blij. Het bedrijf is blij want ze hebben een nieuwe medewerker, de medewerker is blij want die heeft (hopelijk) de baan van zijn leven, en jij bent ook blij want je pakt een mooie commissie. Als je het goed doet, is het echt een mooi vak hier ben ik dan ook verder in gegaan.

IT’ers zijn nog altijd schaars wat dat betreft ben ik op het juiste moment binnengekomen in deze business. Natuurlijk heb ik mazzel gehad dat ik uiteindelijk recruiter ben geworden en ook nog eens in de juiste tijd, echter heb ik wel altijd echt hard gewerkt om tot de besten te behoren. Zie het zo: als je bij roulette niks inzet, dan valt hij ook nooit op je getal natuurlijk. Zo kijk ik er wel naar; je moet jezelf in de gelegenheid brengen om geluk te hebben.

Drie en een half jaar geleden begon ik mijn eigen bedrijfje. Ik huurde een kantoortje voor twee personen naast de ArenA. Ik werkte daar alleen en had een matras liggen zodat ik er ook kon slapen. Ondertussen verhuurde ik mijn huisje in de Jordaan via AirBNB. Het kantoortje had ook een douche, dus ik was er eigenlijk altijd.

Mijn bedrijf begon te lopen. Ik huurde er steeds meer ruimte bij. Alles wat ik verdiende stak ik meteen in de ontwikkeling van mijn bedrijf, zo bouwde ik dit uiteindelijk uit naar de huidige bedrijven. Voor mijn eerste bedrijf had ik bijvoorbeeld een designer nodig voor mijn website. In plaats van dit door een extern bedrijf te laten doen, nam ik daarvoor iemand aan. Alles wat we leerden, konden we daarna gebruiken voor onze klanten. Had ik een online marketeer nodig, en daarvoor gold precies hetzelfde. We leerden alles zelf, dus waarom zouden we die kennis niet weer gebruiken? Zo begon ik nieuwe bedrijfjes met de beste mensen die ik had aangenomen en liet deze uitgroeien tot waar we nu staan.

Het is echt als de brandweer gegaan allemaal. Ja, ik nam risico’s want iedere € 10.000 of € 20.000 die binnenkwam, stopte ik direct weer in het bedrijf. De markt was booming, dus het was hét moment om te groeien. Elke IT’er die ik had, kon ik altijd inzetten voor andere klanten, dus wat kon me gebeuren? 

Ik herkende de situatie uit de begintijd van poker. Toen was ook alles mogelijk. Aan elke tafel kon je gaan zitten en er was genoeg vis. Iedere hand kon je bijna spelen want je was al snel beter dan de rest. Met mijn bedrijf was dat hetzelfde. De situatie was er naar, dus ik heb maximaal geprofiteerd.

“Vaak ben je te bang, soms overmoedig. Dat geldt voor pokerspelers en ondernemers. Je kan beter gewoon altijd gas geven. Je wordt een keer teruggefloten. Maar als je niet probeert, kom je nergens.”

Michiel de Graaf

Als je niet kan delen, kun je niet vermenigvuldigen. Ik heb die bedrijven opgericht met de beste mensen die ik had aangenomen deze hebben dan ook zoals ze het in Amerika vaak noemen; skin in the game. Deze mensen hebben aandelen gekregen en zo is het balletje gaan rollen en allemaal erg snel gegaan.

Vaak ben je te bang, soms overmoedig. Dat geldt voor pokerspelers en ondernemers. Je kan beter gewoon altijd gas geven. Je wordt een keer teruggefloten. Maar als je niet probeert, kom je nergens.

En nu rijd je weer een Ferrari.

Ja, ik ben wel autogek. Daar kan ik dan ook erg blij van worden en werk ik daarom ook hard voor. Mooie sportauto’s, een mooi huis, een mooi horloge. Anderen mogen lekker gaan backpacken in Azië maar ik heb daar niet zoveel mee. Als ik op vakantie ga, wil ik lekker kunnen relaxen en alles goed geregeld hebben. Ik ben nogal druk van mezelf, dus als ik op vakantie ga wil ik graag rust.

Heb je nu nog tijd om te pokeren?

Ik maak er regelmatig tijd voor vrij. Als ik rond 7 uur ’s avonds thuiskom dan eet ik wat, zet ik voetbal op als het er is, en dan ga ik met mijn laptop op schoot pokeren. Ik hou van poker en de adrenaline.

Ja, natuurlijk, poker is moeilijker geworden de afgelopen jaren, vooral als je meerdere tafels tegelijkertijd wilt spelen en er echt je brood mee moet verdienen. Als je – zoals ik nu doe – je puur richt op één tafel en dan ook nog eens vooral heads-up, dan kom je een heel eind door gewoon echt gefocust te zijn. Zoom op PokerStars of Heads-Up, daar durf ik wel tegen iedereen te spelen. Ik wil niet zeggen dat ik van iedereen kan winnen, maar ze hebben wel een moeilijke aan me.

Toernooitjes speel ik niet zoveel meer, want die duren zo lang. Tenzij het een Hyper-Turbo is ofzo, dat vind ik dan nog wel leuk. Een uurtje of drie of vier klikken, dat mag ik nog altijd wel graag doen. Ja laatst won ik er nog eentje ja, een hyper tijdens de WCOOP voor bijna $50.000.

Mijn site gaat over meer dan poker, speel je nog andere spellen in het casino?

Al mijn vrienden houden wel van gokkasten. Heel eerlijk, ik heb er helemaal niks mee. Maar in het casino vind ik het wel leuk om te gaan blackjacken. Als ik naar Vegas ga, dan vind je me wel aan de blackjack-tafel. Ja, 100 procent. Roulette ook trouwens dit is vooral leuk met een groep vrienden.

De meeste van mijn vrienden zien poker nog steeds een beetje als gokken. Daar zijn ze na een uurtje wel klaar mee. Als je echt gaat pokeren, dan doe je dat niet voor een uurtje. Als ik live ga pokeren, dan maak ik er meteen wel een sessie van een uur of zes van. Lekker een beetje ouwehoeren met die lui. Een half uurtje pokeren, dat schiet niet op. Dus als ik met vrienden ben, zal je me niet veel aan de pokertafel zien.

Is Amsterdam je eindbestemming? Of lonken de nog grotere steden? New York? Hong Kong?

Met Hong Kong zoals jij benoemt heb ik niet zoveel. Ik ben er geweest maar dat het trekt mij niet direct om er nu nog een keer heen te gaan. Toen ik in Hong Kong was heb ik ook een leuk tripje naar Macau gemaakt maar hier geldt eigenlijk hetzelfde voor. De mensen zijn van nature een stuk minder vrolijk soms lijkt het zelfs wel of ze alleen maar chagrijnig zijn. Zelfs als ze daar winnen, blijven ze chagrijnig kijken.

Ik heb een kantoor opgezet in Oekraïne en heb daar nu een man of twintig zitten en ook in Dubai zijn we nu bezig om een kantoor op te zetten, hier gaan we volgend jaar mee live. Wellicht wil wil ik nog een keer naar Amerika met mijn bedrijf maar nu eerst Dubai.

Zelf heb ik net een bod gedaan op een huis in Vinkeveen, daar zou ik graag de rest van mijn leven willen wonen. Wellicht een leuk appartementje in Amsterdam of Dubai en dan wat meer genieten van mijn tijd. Hopelijk dan een beetje meer rust.

De afgelopen 13 jaar heb je ik af en toe gevraagd voor een interview. Telkens bedankje te vriendelijk. Waarom nu dan eindelijk wel?

Je hebt gelijk, ik doe dit eigenlijk nooit. Ik ben ook voor mijn werk wel eens gevraagd voor een interview maar in principe blijf ik zelf wat meer op de achtergrond en laat ik liever de resultaten spreken.

Wij kennen elkaar al zo lang en ik heb veel te danken een mijn pokertijd. Nu gezien ook de ontwikkelingen die er gaande zijn met betrekking tot de Nederlandse kansspelmarkt die nu open is dacht ik het kan nu zeker wel van pas komen.

Rondom poker en gokken hangt nog altijd een stigma van gokken. Ondertussen praat wel iedereen links en rechts over crypto en de aandelenmarkt wat natuurlijk ook erg veel speculatie is, dit wordt wel allemaal geaccepteerd.

Ik vind het wel leuk om met vrienden naar het casino te gaan, maar zo hoef ik niet bekend te staan. Daarom heb ik het ook twaalf jaar lang afgehouden en veel sites gevraagd mijn naam te verwijderen.

Nu de gokmarkt open is gegaan, denk ik ook dat poker en casino’s meer geaccepteerd gaan worden. Je ziet bekende gezichten in de reclames en er zijn heel veel ontwikkelingen op het gebied van streaming. Ik heb ook een bedrijf met een studio erin waar gestreamd kan worden. Hier zijn ook veel streamers en influencers aan verbonden, wie weet vindt daar wel een samenwerking met een online casino mee plaats en zie je me nog eens terug aan die kant van de tafels.