De schoolvakanties zijn weer voorbij. Nog even en heel jeugdig Nederland zit weer in de schoolbanken. Een klassieke indicator voor deze tijd is de drukte op het Nederlandse wegennetwerk. Net iets meer drukte en files teisteren het in de zomermaanden zo vrije asfalt.
Hoewel onze Nederlandse online markt nog maar pas haar tweede verjaardag nadert, lijkt in deze markt een andere indicator aanwezig te zijn. Namelijk de opkomst van tendentieuze berichtgeving over de Nederlandse gokmarkt.
Eer en nuance
Dit jaar lijkt de eer toe te komen aan de NOS die vorige week aftrapte met een artikel over de dialoog tussen gokbedrijven en het Ministerie van J&V over de reclameregels. Met bijna een misselijk makend gemak wordt geconcludeerd “…dat gokbedrijven meer inspraak kregen dan verslavingsdeskundigen bij de totstandkoming van regels over gokreclames…”.
Maar ja, nuance verkoopt geen kranten en genereert geen clicks of views.
Björn Fuchs
Het is een uitstekend gegeven dat de NOS dankzij de Wet Open Overheid (WOO) stukken opvraagt. Journalistiek zorgt voor reflectie, transparantie en inzicht. Hierbij is de volledigheid van informatie een belangrijke factor. Het weglaten van bepaalde informatie of context kan immers een totaal ander beeld oproepen.
Maar ja, nuance verkoopt geen kranten en genereert geen clicks of views. Dat is een gevaarlijke ontwikkeling, maar ook geen nieuws. Het geschreven woord is een machtig instrument. Digitaal of analoog; als iets is gepubliceerd, is het effect daarvan niet meer weg te nemen. Mede dankzij een veelvoud aan digitale kanalen kan daardoor een gevaarlijke cocktail ontstaan.
Daarom is het belangrijk dat er journalistieke instituten zijn zoals de NOS, die op een hoog kwalitatief niveau en met de juiste ethiek journalistiek bedrijven. De staatsomroep en -journalistiek hebben immers geen winstdoelstelling. Zij hoeven dus niet mee te doen in de ratrace van snelheid en clicks of zich te laten meeslepen richting een specifieke kleur of mening.
Op het dossier kansspelen lijkt dat anders, want de eerder genoemde conclusie laat ontzettend veel context en feiten buiten beschouwing. Het vertrekpunt van de wetgeving voor online kansspelen was immers gestoeld op consumentenbescherming en verslavingspreventie. Daar waar de NOS zich puur richt op de consulterende fase, dient de basis van het wetsontwerp ook te worden meegewogen. Daar zat wel degelijk al heel veel in dat voortkwam uit kennis en bevindingen vanuit de wetenschap en de verslavingszorg. Het louter tellen van ingestuurde punten versus toegekende punten, is onnodig kort door de bocht.
Niet in de laatste plaats omdat de ambtenaren van het Ministerie van Justitie en Veiligheid uitermate secuur, transparant en integer te werk gaan.
In één week tijd ontvouwt zich uit de redactionele pen van de NOS dus een drieluik over de gokbranche van inspraak, naar oprekken, naar corruptie.
Björn Fuchs
Opgerekt
Het betreffende artikel werd enkele uren later zelfs opgevolgd door een additioneel artikel waarin dezelfde journalist het aspect van ‘inspraak’ aanvult met het aspect van ‘oprekken’. Een ogenschijnlijke reconstructie van het lobbyproces. Hoewel het recente politieke proces en de reconstructie betrekking hadden op de online markt, wordt op magische wijze de landgebonden markt erbij getrokken.
Een markt waarvan een deskundige van het Trimbos Verslavingsinstituut vorige maand in de Telegraaf aangaf dat het fysieke aspect een hogere drempel vormt ten opzichte van het online aanbod.
Een markt waar geen politiek-actieve irritatie over was. Die dus geenszins leidde tot debatten, talloze Kamervragen en een roep om een reclameverbod. In dat opzicht is er dus helemaal niks opgerekt.
Licht in de ogen
Wat wel steeds verder wordt opgerekt in berichtgeving zijn de bijna superlatieve kwalificaties die op de gokbranche worden geplakt. Dat gebeurt stelselmatig in een vaak retorisch verhullende combinatie van herkauwde perspectieven, (deels) uit de context gerukte observaties en individuele meningen van experts en/of politici.
Het recente artikel over lobbyactiviteiten bevat een “goed” voorbeeld daarvan. Expert Van den Bergh stelt daarin “…dat de gokwet heeft laten zien dat netwerkcorruptie op de loer ligt…”. In één week tijd ontvouwt zich uit de redactionele pen van de NOS dus een drieluik over de gokbranche van inspraak, naar oprekken, naar corruptie.
In eerder bijdragen heb ik veelvuldig verwezen naar andere publicaties, waarin woorden zoals gokmaffia en manipulatie werden gebruikt. Ik gebruik hierbij vaak het woord ‘tendentieus’. De realiteit begint langzaamaan echter ook stigmatiserende aspecten te krijgen, met een vleugje demoniseren.
Ik zag vanmorgen geen duivel in mijn spiegel tijdens het scheren.
Björn Fuchs
De Nederlandse gokindustrie bevat een kleurrijke verzameling verantwoordelijke werkgevers. Van groot tot klein, van staats- tot familiebedrijf. Hier werken duizenden kundige, trotse en toegewijde werknemers. Die worden ‘en masse’ afgeschilderd als soort duivel, wiens legale ondernemerschap uit is op hel en verdoemenis.
Ik zag vanmorgen geen duivel in mijn spiegel tijdens het scheren. Ook na het poetsen van mijn tanden niet. En dat geldt voor iedereen die werkt in de Nederlandse gokmarkt..!
Dat parlementsleden van de ChristenUnie dat gegeven naast zich neerleggen, is even begrijpelijk als dat het transparant is. Op principiële gronden gunnen die de gokmarkt geen enkel licht in de ogen. Zelfs als dat betekent dat ondernemers daaraan ten onder gaan of dat gokken zich verplaatst naar donkere, ongrijpbare uithoeken. Onafhankelijke, kwalitatieve journalistiek is het daarentegen aan haar stand verplicht om een evenwichtig en compleet beeld te geven. Niet verdekt meehuilen en -duwen richting een specifieke kleur of opvatting.
The devil is in the details.
Dit is een bijdrage door Björn Fuchs, de Chief Digital Officer van de Janshen-Hahnraths Group, het bedrijf achter Fair Play Online. Pull-quotes keuze door CasinoNieuws.
