Alles wat je maar bezit verkopen en inzetten op de roulette. De Brit Ashley Revell verpatste in 2004 zelfs zijn kleren om de ultieme gok te wagen. Wij spraken met Revell over die bizarre spin op de roulette, het mediacircus dat daarop volgde, en zijn leven sinds die gigantische gok.
Alles op rood. Je hele hebben en houwen. Hoe kwam je op dat idee?
Door een discussie met een vriend, Ashley Hames, ontstond dit allemaal. Hij was toentertijd een tv-presentator van het programma Sin Cities. In dat programma gaven ze aandacht aan de sexindustrie in Europa. Dat programma werd echt een hit.
In die tijd werkten we veel samen en we waren beiden fervent gokker. Hij was nog een tikkeltje erger dan dat ik was, want hij speelde roulette in casino’s terwijl ik slechts pokerde. We hebben samen gewerkt voor een bedrijf dat televisie maakte genaamd Live-TV, dus we kenden elkaar goed en we kenden de tv-industrie.
We dachten continu na over nieuwe formats voor televisie. We vroegen ons af of het geen geweldige tv zou opleveren als een persoon al zijn bezittingen zou verkopen en alles zou inzetten op de roulette. Dat zou in die tijd echt een programma zijn dat ik wilde zien op tv. Iemand die totaal roekeloos is, dat maakt mooie televisie.
Ashley zei dat hij dat wel zou aandurven. Ik vroeg of hij wel serieus was, want hij had nogal wat op het spel te zetten. Hij was natuurlijk ook redelijk beroemd in die tijd, dus dan zou het gaan om miljoenen. Ashley wist het zeker.
We zijn daarop het idee gaan pitchen bij een tv-productiebedrijf. Diegene die ons idee aanhoorde was direct enthousiast. Dat bedrijf is toen naar tv-producent Sky gegaan en ook zij vonden het een geweldig idee. Sky wilde er een driedelige serie van maken: twee afleveringen over de spin aan de roulettetafel en aflevering drie zou dan gaan over de periode daarna.
Het programma was helemaal klaar om geschoten te worden toen mijn vriend Ashley toch terugkrabbelde. Hij wilde het niet meer doen, omdat hij er van overtuigd was dat hij zou verliezen. Ik ging hem dat natuurlijk niet verplichten, maar er was inmiddels wel een heel productieteam opgetrommeld.
Toen dacht ik: “Als hij het niet gaat doen, dan doe ik het!”
Ashley Revell
Toen dacht ik: “Als hij het niet gaat doen, dan doe ik het!” Maar ik had veel minder te verliezen dan de beroemdheid Ashley Hames. Ik had geen eens een eigen huis. Ik had wel een Rolex en een BMW, maar niet echt grote dingen.
Uiteindelijk nam ik de beslissing om het te gaan doen. Sky schaalde de productie daarop terug en ze maakten niet meer zoveel reclame voor het programma. Enerzijds kwam dat natuurlijk omdat ik niet beroemd was in tegenstelling tot Ashley Hames. Anderzijds ging het nu om een stuk minder geld. Alleen het appartement van Ashley in Londen was al ongeveer een half miljoen waard in die tijd, terwijl ik huurde en niet veel had.
Maar het concept bleef natuurlijk hetzelfde. Ik was nog steeds van plan om al mijn bezittingen te verkopen. Zo zijn we dus op het punt gekomen dat ik ineens de weddenschap ging uitvoeren.
Wat vonden je vrienden, familie, en relatie er van dat je alles riskeerde?
Mijn ouders dachten echt dat ik gek was. Ze konden het niet begrijpen. Maar ik ben altijd al excentriek geweest en ik heb altijd al gekke dingen gedaan. Dus ik denk niet dat het een complete shock voor ze was. Mijn ouders zijn ook in de video te zien, ze waren beiden aanwezig. Mijn vader is de man met pijp in de video, dat kon toen nog.
Ik denk niet dat ze er blij mee waren. Maar ze hadden een gratis reis naar Las Vegas en het was heel spannend.
Ik had nog geen kinderen in die tijd, ik was alleen maar verantwoordelijk voor mijzelf. Ik had mijzelf wel weer bijeengeraapt.
Op naar Las Vegas!
In eerste instantie zou het plaats vinden in het Hard Rock Casino in Las Vegas, tegenwoordig de Virgin. We hebben wat ontmoetingen met de eigenaar gehad en die stond wel open voor het idee. We kregen aanvankelijk akkoord en we hebben zelfs nog gefilmd toen hij mij het penthouse liet zien waar ik zou verblijven. Het casino zou er natuurlijk een hoop publiciteit mee vergaren.
Alles stond klaar maar een week voordat het filmen zou gaan starten, trok het Hard Rock Casino de stekker er uit.
“In die tijd was er een Europese bende actief die valsspeelde met roulette. Ik heb wel eens gehoord dat het Hard Rock dacht dat ik misschien lid was van die bende.”
Ashley Revell
Waarom?
Zeker weten doe ik het niet, maar er gaan twee theorieën.
In die tijd was er een Europese bende actief die valsspeelde met roulette. Ze hadden mechanismes in hun schoenen en maakten een geluid wanneer de bal op een bepaald punt was. Die groep slaagde erin om de casino’s heel veel geld afhandig te maken. Ik heb wel eens gehoord dat het Hard Rock dacht dat ik misschien lid was van die bende.
Daarnaast was er natuurlijk de kans dat ik zou verliezen. Ik denk niet dat het casino geassocieerd wilde worden met iemand die al zijn geld verliest. Dat is niet het imago dat casino’s zich willen aanmeten. Ik denk dus dat ze het risico te groot vonden. Op dat moment had het Hard Rock al flink wat publiciteit gekregen trouwens.
Maar ze trokken zich dus toch terug en nu moesten we op zoek naar een ander casino. Echt op het laatste moment werd het het Plaza Hotel and Casino in Las Vegas. De eigenaar was echt een typische casino-eigenaar oude stijl. Hij droeg een Stetson-hoed en had een ring met een smaragd om zijn vinger. Hij zei dat hij de weddenschap wel wilde aannemen en zo werd het dus de Plaza Hotel and Casino en niet de Hard Rock.
De opbouw richting de dag kreeg echt heel veel publiciteit in de Verenigde Staten. Ik deed twee live interviews met Good Morning America, wat echt een gigantisch grote show is. Waarschijnlijk was er op dat moment niets in de wereld te doen, ik had geluk dat het komkommertijd was. Het verhaal kreeg echt momentum.
En toen?
Ik had echt alles verkocht wat in mijn bezit was. Het pak wat ik aanhad was zelfs gehuurd. Ik had letterlijk niets meer. Dat was echt een hele vreemde gewaarwording.
En dan alles op een kleur zetten. Dat was voor mij, een gokker, echt de ultieme kick. Het was een geweldig iets. Maar dat is makkelijk om dat achteraf te zeggen. Want als ik wel alles had verloren, dan was het allemaal niet zo prachtig geweest natuurlijk.
Je hebt de video van de daadwerkelijk inzet gezien met de uitkomst daarvan. Dat was gelukkig goed nieuws, ik won! Het was toen echt een euforisch gevoel. Ik had ineens iets van $ 300.000 en was in Las Vegas.
Ashley Revell’s kansen
Als je bij roulette inzet op zwart of rood, heb je net minder dan 50% kans op winst. Naast de 18 rode en 18 zwarte vakjes is er bij Europees Roulette namelijk ook nog het groene vakje met de 0. Een inzet op rood of zwart betaalt 1 keer je inzet uit, terwijl de kans 18:37 is, waardoor je aankijkt tegen een winkans van 48,6%.
Zet je in op een vol nummer, dan heb je een kans van 1 op 37 maar je krijgt “maar” 35 keer je inzet als hij valt. Je hebt een winkans van 2,7% als je inzet op een heel getal.
Meer weten? Leer alle regels en winkansen op onze roulette-pagina!
Besloot je pas op het laatste moment alles op rood te zetten?
Ik had al vanaf het begin rood in mijn hoofd. Tenzij er iets zou voorvallen waardoor ik van gedachte zou veranderen, zou ik altijd op rood zetten.
Derron Brown, een illusionist in Engeland die zich ook een mantelist noemt, doet altijd iets raars met zijn hoofd. Hij heeft een tic; een soort van zijwaartse beweging met zijn hoofd als hij een grote truc doet. Ik deed datzelfde toen ik aan de roulettetafel zat. Ik dacht dat daardoor misschien ineens in me op zou komen dat ik op rood of zwart moest inzetten. Maar natuurlijk kwam er niets in mij op en dus bleef ik gewoon bij rood. Later heb ik trouwens het boek van Brown gelezen, en daar legde hij uit dat het gewoon echt een tic is. Het geeft je dus helaas niet op een magische manier de goede antwoorden, haha.
Als gokker zijnde met $ 300.000 op zak in Las Vegas. Ging dat wel goed?
Ik wilde daarna sowieso meespelen met het World Series of Poker Main Event, dus daar ging $ 10.000 heen. Dat was ook weer een geweldige ervaring. Als pokerspeler is dat wel één van de dingen die je van je bucketlist wil strepen. Ik redde het tot aan de derde dag. Ik heb een hekel aan bad beat verhalen, maar ik had dus een paar azen… Ik kreeg het all-in pre tegen een paar vrouwen. Op de flop hitte mijn tegenstander gelijk een vrouw en ik lag eruit, net voor het geld.
En toen begon de publiciteitstour pas.
Aan de spin zat inderdaad een soort van tour vastgeplakt; een publiciteitstournee om het echt goed uit te melken. Toen deed ik ook de Jimmy Kimmel Show en in Duitsland deed ik bijvoorbeeld de Gunther Show.
En daar kreeg je voor betaald?
Ze betaalden allemaal.
Je werd een klein beetje een celebrity.
Voor heel even wel ja.
Mijn partner, die overigens Nederlands is, zat in een bar in Nederland met haar ouders en ik verscheen daar ineens op het nieuws. Zelfs in Nederland kwam dus op televisie dat ik die weddenschap gewonnen had! In die tijd waren we pas kort met elkaar aan het daten. Ik denk niet dat dat een hele goede eerste indruk heeft achtergelaten bij haar ouders.
Ik ben uiteindelijk drie maanden in Las Vegas gebleven. Ik speelde veel poker en had de tijd van mijn leven.
“Uiteindelijk belandde ik wel in een soort van rabbit-hole van overmatig drankgebruik.”
Ashley Revell
Uiteindelijk belandde ik wel in een soort van rabbit-hole van overmatig drankgebruik. Ik merkte dat ik in de problemen zat toen ik in de ochtend mijn koffers aan het pakken was, omdat ik mijn vlucht naar Engeland moest halen. Ik pokerde tot ’s ochtends vroeg door en deed een scheutje Bailey’s in mijn koffie bij het ontbijt. Op dat moment besefte ik ineens dat ik een dag te vroeg alles had ingepakt, mijn vlucht zou pas de volgende dag vertrekken. Ik begon een beetje de controle te verliezen, dat had ik toen wel door. Het was goed dat ik die stad weer verliet uiteindelijk.
Ik vloog terug naar Engeland en werd weer herenigd met mijn vriendin. Ik kocht een motor en samen toerden we door Europa.
Uiteindelijk startte je een online pokerroom Poker United, PokerUtd.
Tijdens die rondreis heb ik veel nagedacht over wat ik moest gaan doen. Ik had nog wat geld over van die spin natuurlijk, maar daarmee kon ik het bij lange na niet het uithouden. Dus ik moet weer gaan werken. Toen besloot ik een online pokerroom op te zetten.
De naam was PokerUtd en het ging aanvankelijk echt goed. De site had voetbal als thema. Als nieuwe speler kon je een avatar kiezen met het logo van je favoriete voetbalclub. Iedere zondag organiseerden we het PokerUtd League-toernooi, die parallel liep met de competitiespeeldagen van de voetbalclubs in het Verenigd Koninkrijk. Maar dat gedeelte was maar een klein stukje van de hele site. Het grootste gedeelte van de site waren de Amerikanen. De publiciteit voor de site kwam vooral vanwege mijn gewonnen weddenschap, en die was heel groot in Amerika. Ongeveer negentig procent van de spelers op PokerUtd was Amerikaan.
PokerUtd was een white-label product op, volgens mij, het iPoker- of Microgaming-netwerk. Dat netwerk wilde niet dat er rakeback werd gegeven, maar ik deed dat uiteindelijk wel om wat grotere spelers aan te trekken. Eén van mijn affiliates maakte daar reclame mee op een pokerforum, waardoor PokerUtd uiteindelijk van dat netwerk is gegooid. Toen zijn we overgestapt naar het Everleaf-netwerk.
En toen, plots, gooide Amerika de deur dicht. De Verenigde Staten trok zich ineens terug uit de industrie; online poker werd echt verboden. Van de een op de andere dag verloren we 90% van onze spelers en die konden op hun beurt niet bij hun geld. We moesten wel stoppen.
Ik heb toen alle spelers die geld waren verloren, persoonlijk terugbetaald. Ik heb toen ook een interview gegeven aan een of ander tijdschrift waarin ik zei dat de andere eigenaren van sites op het netwerk hetzelfde moesten doen. Niet iedereen was daar even blij mee. Want wij hadden natuurlijk een klein spelersbestand, maar dat gold niet voor iedereen. Voor mij was het makkelijk om te zeggen.
Ik had altijd al de droom om eigenaar van een casino te worden. Met mijn online casino was ik daar nog het dichtst mogelijk bij in de buurt gekomen. Maar echt comfortabel voelde ik me daar uiteindelijk niet bij. Ik kreeg een keer een e-mail van iemand die op de site aan het spelen was. Diegene had een gokprobleem en smeekte mij om hem te verbannen van de site. Toen dacht ik bij mezelf: “Hiervoor ben ik dit niet begonnen.”
“Het zou voor de maatschappij beter zijn geweest als ik had verloren.”
Ashley Revell
Zat het al in je achterhoofd toen je de weddenschap deed? Want met alle publiciteit promootte je ook al gokken, toch?
Om alles te verkopen en vervolgens het risico van de gok te wagen, daar moet je natuurlijk wel een beetje gek voor zijn. Want de odds zijn niet in je voordeel bij roulette.
Maar als je de odds wel in je voordeel weet te krijgen, dan is het een ander verhaal. Op het moment dat ik de weddenschap plaatste, had ik zeker het voordeel. Het was een tafel met double zero, maar ik had de afspraak dat als hij op 00 zou vallen, dat ik nog een keer mocht. Dan heb je dus al bijna 50% kans, want alleen de 0 zit er nog in. Met het geld dat ik kreeg voor het veranderen van mijn naam in Blue Square en de media-optredens, haalde ik dat nadeel al weg. En dan heb je sowieso nog het verhaal voor de rest van je leven, en met dat verhaal kan je ook weer geld verdienen. De rechten voor de show en het verhaal, heb ik verkocht aan Sky One en Fox. Uiteindelijk was het een zakelijke beslissing.
Trouwens, op geen enkel moment dacht ik dat ik kon verliezen. Ik had echt een gek gevoel dat ik zou winnen.
Maar je promootte nog steeds het gokken met die weddenschap. Dat je alles op het spel zette, dat leverde de publiciteit op.
Ja, ik vrees van wel dat sommige mensen dat zo zien. Maar als je er dieper op in gaat promoot je eigenlijk het slim gokken. Als je wilt gokken, wat bij sommige mensen in het bloed zit, dan moet je proberen de odds in jouw voordeel te krijgen. En dat deed ik.
Ik herinner dat ik op een gokautomaat speelde als kind in een pub. Een spin kostte toen 2 pence. Met een vriend deden we dat de hele avond; we hadden gigantisch veel plezier. En zelfs als we verloren dan kostte het ons maar 2 pond per persoon. Toen realiseerden wij ons dat de inzet niet groot hoefde te zijn om toch plezier te kunnen hebben. Het bleef ook allemaal binnen ons budget.
Ik denk dat dat wel een belangrijk punt is. Zelfs als je verliest, zorg dat je je budget onder controle hebt. Daarom heb ik zelf ook nooit cashgames gespeeld. Bij poker heb ik altijd alleen maar toernooien gespeeld. Geloof het of niet, maar ik ben eigenlijk een hele veilige gokker. Ik word niet zomaar ineens roekeloos.
Jouw verhaal, zeker omdat je gewonnen hebt, maakt gokken tot een soort glamour-event. Als je verloren had, was het een heel ander verhaal geweest.
Het zou voor de maatschappij beter zijn geweest als ik had verloren. Aan de andere kant, ik zou waarschijnlijk niet compleet down zijn want ik had natuurlijk vrienden en familie waarop ik kon terugvallen. En ik heb een gezond stel hersens, dus ik was heus niet aan lagerwal geraakt. Dus het is maar de vraag hoeveel dat had geholpen. Want dan hadden mensen gezien dat zelfs als je alles hebt verloren, het nog steeds oké afloopt. Dat geeft ook niet echt een goed signaal waarschijnlijk.
Maar als mensen zelf er voor kiezen om te gokken, dan kan je daar uiteindelijk weinig tegen doen. Het is een kwestie van accepteren.
Als iemand nu Googelt op jouw naam, dan vinden ze nog altijd dit verhaal.
Ja, ik ben gebrandmerkt als gokker. Als mensen niet het hele verhaal kennen, het verhaal erachter wat ik net vertelde, dan denken ze dat ik echt roekeloos ben. Terwijl ik – zeker vandaag de dag – eigenlijk juist het tegenovergestelde ben.
De gok van Ashley Revell op 11 april 2004 werd van begin tot einde vastgelegd door de camera’s van televisiezender Sky One. Het resultaat was de mini-serie “Double or Nothing.”
Revell’s gok haalde het nieuws overal ter wereld, zelfs in Nederland.
Naast de Sky One mini-serie kwam de grote gok ook in beeld in de documentaire THS Investigates: Vegas Winners & Losers uit 2008. Het verhaal van Revell was tevens de inspiratie voor Aflevering 19 van het Tweede seizoen van de serie Las Vegas met James Caan en Josh Duhamel, al werd het karakter in de aflevering Dan ‘Flamin’ Clayman genoemd.
De grote gok van Ashley Revell was de inspiratie voor Simon Cowell’s televisieprogramma ‘Red or Black.’ In de show, de duurste gameshow ooit gemaakt, gokten deelnemers op rood of zwart en konden ze iedere aflevering maximaal een miljoen winnen.
Wat ging je doen nadat PokerUtd ten onder ging?
Ik ben gewoon gaan kijken wat voor een bedrijven booming waren, en online veiligheid was dat zonder meer op dat moment.
Ik kende iemand via Facebook die werkte bij Khipu Networks, een gerenomeerd cybersecurity-bedrijf. Die man heb ik een bericht gestuurd dat ik opzoek was naar een fulltime baan. Hij regelde uiteindelijk een sollicitatiegesprek voor mij met de sales directeur en dat ging zo goed, dat zelfs de overige directeuren naar binnen werden gehaald op een gegeven moment.
Toen het gesprek klaar was en ik naar buiten wilde gaan, pakte ik wel de verkeerde deur trouwens. Ik kwam terecht in een opslagkamer haha. Ik zei niets en schuifelde met het schaamrood op de kaken naar de juiste deur. Ik dacht echt dat ik het daardoor verkloot had maar ik werd toch aangenomen. Ik heb uiteindelijk 7,5 jaar cyberveiligheid-producten verkocht aan de publieke sector.
Tijdens je sollicitatiegesprek is je naam vast gegooglet. En ook je klanten zullen later misschien wel het verhaal gehoord hebben. Jouw verleden werkte niet tegen je?
Niemand wist het aanvankelijk. Ik heb het ook niet echt verteld, want het paste niet echt in de branche waar ik toen werkzaam was. Ik dacht dat het in mijn nadeel zou werken.
Maar uiteindelijk kwamen mensen er toch altijd wel achter. Die YouTube-video ging altijd wel ergens rond. Ik ging een keer naar een klant toe en ik wist direct dat hij de video gezien had. Plots werd ik heel anders behandeld.
Ik kwam er niet zelf mee, maar ik verborg het later ook weer niet. Mensen zijn dan toch altijd benieuwd naar het verhaal, dus ik denk niet dat het uiteindelijk tegen mij heeft gewerkt.
En nu ben je Four.me begonnen.
Het idee van Four.me is ontstaan vanwege het gebruiken van wachtwoorden op het internet. Veel mensen hebben enorm lange wachtwoorden. Ik dacht toen, “waarom moeten die allemaal zo lang zijn? Als je wat kleuren kan toevoegen aan een wachtwoord, dan kunnen mensen een kort wachtwoord nemen, wat toch uniek is.”
Ik ben me daarin gaan verdiepen en vroeg me op een gegeven moment af of het wel een wachtwoord moest zijn, en niet gewoon een url-verkorter. Of een soort QR-code. Iets wat compleet uniek is. Als je vier karakters combineert met vier kleuren geeft het je 20 miljard unieke combinaties.
Ik heb toen gekeken naar de mogelijkheden voor een patent op het gebruik van kleur als een unieke identificatie. Het patent en octrooi is inmiddels aangevraagd.
Het hele concept draait er nu om dat je straks een url kan hebben uit slechts vier tekens. Mensen kunnen het eenmalig aanschaffen en dan kunnen ze het om laten leiden naar iedere url die ze maar willen.
Uiteindelijk komt er ook de optie om ze om te vormen naar een NFT zodat de eigenaar de Four gemakkelijk kan ruilen of verkopen. En de Fours zullen in de metaverse verschijnen. Ze kunnen gescand worden door augmented reality-brillen waarna je automatisch doorverwezen wordt naar de website die er achter hangt.
Het zit allemaal nog in een vroeg stadium hoor, maar de website is live.
Je hebt je baan opgezegd hiervoor. Dus toch weer een grote gok.
Het is een grotere gok dan alles inzetten op de roulettetafel. Want nu heb ik een huis en een gezin met kinderen van 14 en 12. Ik loop dus een groter risico dan destijds.
In het dagelijks leven gok ik verder niet veel meer. Een paar jaar geleden ben ik nog in Las Vegas geweest. Bij de lancering van de single zero bij het Plaza Casino, werd ik gefilmd toen ik £ 7.000 op rood inzette. Ik won weer! Maar dat was echt een promotie, ik speelde niet met mijn eigen geld.
Voor de rest speel ik nog steeds online poker. Ik speelde eerst op Sky Poker, en tijdens de lockdown speelde ik veel met een vaste groep op PokerStars.
Heb je het verhaal van de roulette aan je kinderen verteld? Hoe ga jij om met gokken ten opzichte van je kinderen?
Dat is een interessante vraag. De video staat nog steeds online, dus af en toe komt hij langs. Mijn dochter vertelde mij dat ze het filmpje had gezien op TikTok. Ook kwam de video laatst ineens weer op Ladbible voorbij. Dus mijn kinderen hebben het wel gezien.
Ik wil niet dat ze gaan gokken. Beiden niet. Ze mogen van mij wel poker spelen, dat is voor mij de acceptabele kant van het gokken. Maar aan de andere kant gokken ze al. De videospelletjes die ze al spelen, Apex Legends bijvoorbeeld, zit vol loot boxes. Dat is absoluut een vorm van gokken.
Als mijn zoon ook maar een beetje op mij lijkt, zal hij ook gaan gokken.
Let je er daardoor extra op?
Zeker. Hij snapt dat loot boxes een vorm van gokken zijn, daar hebben we het wel over gehad. Maar wat kan je er verder aan doen als ouder? Die games verbieden, daar geloof ik niet in.
Het lijkt me sowieso moeilijk om ze gokken te verbieden, als ze hun vader zijn hele leven op rood hebben zien plaatsen.
Mijn zoon en dochter kennen het hele verhaal. Ik begin nu met het uitleggen dat als je gokt, dat je moet proberen om de odds aan je kant te krijgen. Het is niet alleen maar gokken. Het gaat om constant beslissingen maken. En je wil vaker de goede beslissingen nemen, dan de verkeerde. Als dan ook nog het geluk aan je zijde staat, dan zal je op de lange termijn altijd winnen.
Doe niet zoals Ashley Revell en gok alleen met geld dat je kan missen. Speel bewust en verantwoord. Merk je dat je meer uitgeeft of speel je vaker dan je zou willen, overweeg je dan in te schrijven in Cruks via cruksregister.nl. LoketKansspel biedt zelfhulp en begeleiding, en verwijst door naar hulp en begeleiding bij jou in de buurt.
Foto Plaza Hotel Las Vegas door slworking2 via Flickr. Foto’s Ashley Revell overgenomen met toestemming van Ashley Revell, onder andere van TheSun.
