Life After Poker: Nicky Roeg speelt nu padel

Veertien jaar geleden was Nicky Roeg een grote naam in het Nederlandse poker. Precies toen de pokerboom echt ontplofte en poker voor het eerst op de Nederlandse televisie werd uitgezonden, kwam Roeg diep in twee toernooien. Een nieuwe pokerster was geboren! Die hoge verwachtingen kon hij uiteindelijk niet waarmaken, maar met columns, interviews, en tv-optredens is Roeg nooit helemaal van het podium verdwenen. In gesprek met Nicky Roeg over poker, stand-up comedy, padel, de pilot die hij opnam, en zijn hartaanval.

In de begintijd van de populariteit van poker, was jij overal. Je speelde, maakte filmpjes, schreef columns.

Mijn geluk was dat ik net voor de boom een satellite won en naar Londen mocht voor de EPT. Daar werd ik de beste Nederlander. RTL5 was voor het eerst bij zo’n groot pokertoernooi, dus zo was ik plots voor twee weken lang met mijn gezicht op RTL te zien.

Die dachten natuurlijk “We hebben het nieuwe talent gevonden!”

Ja, precies. Rob Hollink dacht dat ook.

Die zei tijdens een uitzending van de MCOP nog zoiets als “Ik ken hem niet zo goed, maar het lijkt mij een hele goeie speler.”

Exact, dat is precies wat ‘ie zei. Dat was omdat ik hem in die dag ervoor had gebluft in een hele grote pot. Dat deed ik best wel handig, moet ik zeggen. Ik las ooit dat als je nee knikte en dan toch ging raisen of all-in, dat je dan dus wel een hele sterke hand had. Ik dacht “He, dat is Rob Hollink, die weet dat waarschijnlijk.” Dus toen ik miste op de turn schudde ik nee maar raisede ik hem toch all-in. Hij gooide uiteindelijk af.

Dacht jij zelf toen ook dat je een nieuwe roeping had gevonden? Dat je hét nieuwe talent was na die twee goede resultaten.

Ik dacht wel “Wauw, wat is dit?”. Ik had eigenlijk nooit echt veel gepokerd en ik won twee keer €20.000 in drie weken. Dan denk je wel bij jezelf “He, wat is dit?! Gaat het zó makkelijk?”

“Ik had eigenlijk nog nooit echt veel gepokerd en ik won twee keer €20.000 in drie weken. Dan denk je wel bij jezelf “He, wat is dit?! Gaat het zó makkelijk?”

Nicky Roeg

Er zijn zoveel verschillende lagen in poker. Ik wist niet eens dingen die ik niet kon. Ik leerde pas later echt te kijken naar posities aan tafel bijvoorbeeld. Een nadeel was dat ik de slag naar pokeren op internet niet kon maken. Ik heb daar helemaal niks mee.

Maar je kon je wel online kwalificeren, weet ik nog. Je was de freerollkoning en kwalificeerde je voor ieder groot toernooi.

Ja dat klopt, ja. Maar ik kon niet geconcentreerd meerdere tafels tegelijk spelen en dat analyseren. Als ik zo’n satellite speelde, dan speelde ik ook maar dat ene toernooi en dan was ik daar helemaal op geconcentreerd.

Ik vind het gewoon heel leuk om live te spelen en met mensen te praten. In het buitenland speelde ik ook steeds een andere rol. Een soort acteur was ik. De ene keer zei ik dat ik in de aandelen zat. Als ik dan niet wilde bluffen, dan zei ik “Ja, ik zit in de aandelen en ik heb heel veel geld.” Want dan dachten ze van “Oh, dat is iemand die veel gaat bluffen, want hij heeft toch geld, dus het maakt hem toch niet uit als hij rebuys gaat doen.” Een andere keer zei ik dat ik een glazenwassersbedrijf had of nog studeerde. En dan kon ik dus wel bluffen, omdat ik wist dat zij dachten van “He, hij heeft niet zoveel, dus dan zou hij niet zoveel bluffen”. In het buitenland vond ik het dan ook leuk om andere persoonlijkheden aan te nemen, omdat ze mij ook nog niet kende.

Maar als mensen vragen of ik nog een beetje serieus poker, dan geef ik altijd het voorbeeld van Doyle Brunson. De man heeft 80 jaar gekaart en misschien 1 miljoen handen live gespeeld. Een jongen van 18 die op internet zit, die speelt dat in een maand, bij wijze van.

Online pokeren is echt studeren; situaties herkennen en trainen. Daar kom je verder mee in het poker. Als je dat niet hebt, dan kun je – volgens mij – nooit meedraaien met de top. Dan kun je af en toe een keer leuk pokeren, maar om er echt geld mee te verdienen moet je het zien als een kantoorbaan. Dan is het echt werken.

Ik speelde op een gegeven moment gesponsord voor Holland Poker. We waren bezig met een advertentie voor in de Metro, en ik mocht zeggen wat ik daar op wilde hebben. Ik koos voor “Poker is een topsport, door te trainen word je beter.”

Veel mensen vielen over me heen door die uitspraak, maar zo zie ik het nog steeds. Poker kan je benaderen als gokken. Maar als je écht wilt meedoen, dan is het met topsport te vergelijken. Je moet echt trainen, trainen, trainen. En je gaat van hotel naar hotel, net als de toppers in het tennis. Dat doet psychisch ook heel veel met je. Je moet ook zo verschrikkelijk sterk zijn om daar doorheen te kunnen. Ik vind dat het echt als topsport kan worden gezien.

“Op de grote toernooien kwam ik echt tekort.”

Nicky Roeg

Ik zie op de HendonMob dat je na 2007 voor vijf jaar niet meer cashte zelfs. Terwijl je in mijn herinnering altijd op ieder toernooi was in die tijd.

Ik heb denk ik voor – en ik weet niet of ik dat hardop moet zeggen – €100.000 tot €120.000 aan buy-ins gewonnen met al die satellites. Ik heb twee tickets naar Melbourne ^{(Aussie Millions, red.)}, Parijs ^{(WPT Paris, red)}, Warschau ^{(EPT Warschau, red.)} gewonnen. Ik was wel bij bijna elke EPT, omdat ik mij via een satellite had gekwalificeerd.

Die satellites stelden dan ook niet heel veel voor hoor. De meeste van die qualifiers speelde ik via PokerNews. Dan moest je je via hen aanmelden bij een pokersite en iets van 500 punten verzamelen om mee te mogen doen aan een freeroll naar een groot pokertoernooi. Twee uurtjes spelen en je had die punten bij elkaar. Aan die freerolls deden dan 48 man mee waarvan sommigen nog op sit-out waren ook. Dat was echt niet normaal maar zo ging dat in die tijd. En wat ik zeg, in dat soort toernooitjes was ik wel goed.

Maar het afmaken, dat zat er niet in?

Nee, op de grote toernooien kwam ik echt tekort. Ik weet nog wel dat ik naar Melbourne ging om de Aussie Millions te spelen. Dat was elf uur vliegen naar Kuala Lumpur en dan nog eens dertien uur naar Melbourne. Na twee en een half uur lag ik uit het toernooi haha.

Voordat ik doorhad dat ik echt tekort kwam, waren we wel wat verder natuurlijk. Helemaal in het begin dacht ik dat ik kon pokeren. Daarna ontdekte ik weer nieuwe dingen door met anderen te praten. Ik sprak toen ook veel met Thierry ^{(van den Berg, red.)}, die hield nog wel van praten. Ik kwam erachter dat er zoveel meer in zat.

Op een gegeven moment realiseerde ik me “Ik kan leuk pokeren. Ik kan een aardig potje kaarten. Maar echt geld verdienen of er mijn werk van maken? Nee, daar ben ik niet goed genoeg voor.”

Maar ik vond – en vind – het spelletje zelf wel zó ontzettend leuk. Ik wilde anderen ook enthousiasmeren omdat het spel zo gaaf is, daar wilde ik wat mee gaan doen. De mediawereld is iets wat mij ook heel erg trekt. Die twee samen, was voor mij een goede combinatie dus ik was nog wel in poker maar niet meer echt als speler.

Waar ben je vandaag de dag mee bezig?

Jezus, waar ben ik mee bezig? Op dit moment? Gisteren is onze nieuwe winkel geopend. We hadden 11 jaar Zohar Fashion op het Gelderlandplein in Amsterdam, maar we zijn verhuisd naar de Buitenveldertselaan, 500 meter verderop. Dus daar ben ik heel druk mee en daarnaast ben ik heel druk met padel.

Hoe ben je dan bij padel terecht gekomen?

Een vriend van me, waarmee ik tenniste, vroeg of ik mee ging. En toen deed ik het de eerste keer en was ik meteen verliefd.

Ben je goed?

Ik ben redelijk goed ja. Net zoals poker; ik kan goed meekomen maar als het om de munten gaat, dan haak ik af.

Twee weken geleden was er een internationaal toernooi in Amsterdam. Dat heb ik gewonnen, waardoor ik mee mag doen aan de Masters in Madrid ergens in februari volgend jaar. Daar is het niveau natuurlijk tig malen hoger.

Het grappige is die parallel met poker. Bij poker won ik ook alle satellites voor grote toernooien. Dat was mijn kracht. Maar op het moment dat ik bij die grote toernooien was, dan haalde ik vaak de dinnerbreak niet eens.

Padel staat nog helemaal in de kinderschoenen in Nederland. Het is pas twee jaar geleden een beetje begonnen en het heeft het afgelopen jaar een gigantische boom meegemaakt. Dat heb ik ook meegemaakt met poker in 2006 en 2007. Wat je toen zag in de pokerwereld, zie je nu ook in de padelwereld. Je hebt bijvoorbeeld al wel live-uitzendingen van padel, maar dan nog zonder commentaar. Dat doet me enorm denken aan die begintijd van de populariteit van poker in Nederland.

“Ik doe alles voor een bepaalde tijd en daarna vind ik het wel weer leuk geweest en dan wil ik weer iets anders gaan ontdekken.”

Nicky Roeg

Je hebt nu mensen die erbij komen en dingen uitproberen. Zo heb ik zelf de Padel Dutch Open bedacht waarmee ik aan de slag ga. Ik wil twee keer per jaar een toernooi organiseren in het buitenland, waarvan er eentje op Ibiza en de ander op Mallorca of Marbella. En ik geef nu padel clinics en lessen.

Het is dus hetzelfde als met pokeren. Ik vind iets leuks, dan ga ik het zelf doen, en dan ga ik mij er helemaal in verdiepen over wat mogelijk is. Ik vind het leuk om wat ik leuk vind te delen met anderen, zodat zij ook zien van “He, wat is dit gaaf” of “Dat wil ik ook meemaken!”

Ik doe alles voor een bepaalde tijd en daarna vind ik het wel weer leuk geweest en dan wil ik weer iets anders gaan ontdekken. Stand-up comedy was hetzelfde. Ik vond dat altijd al leuk en ik wilde mij er écht mee bezighouden. Toen heb ik een cursus gevolgd en ik ben gaan optreden. Ik heb twee jaar optredens gedaan en dat was heel leuk, maar ook heftig. Want je kon maximaal tien minuten optreden als stand-up comedian, en daarvoor moest je wel door het hele land rijden.

Was het goed? Kreeg je staande ovaties?

Of ik zelf goed was? Nee. Ik was oke, maar niet geweldig. Iedere avond was weer anders; er waren avonden dat alles goed liep en dat mensen het echt heel leuk vonden. Maar er waren ook avonden dat ik gewoon dood ging op het podium. Helemaal in het begin natuurlijk.

Daar zal je ook niet rijk van zijn geworden, of wel?

Nee helemaal niet, want het is allemaal gratis. Het was gewoon heel leuk om mijn ei kwijt te kunnen op het podium en mijn grappen te maken. Ik vond ook dat wereldje heel leuk en het mensen enthousiasmeren en plezier geven, dat zit altijd in me.

Ik ben toen ook zelf stand-up comedy avonden gaan organiseren. Drie avonden in de maand had ik in Amsterdam op de Zuidas, in Amstelveen, en in de Annakerk in Uithoorn een comedyavond. Daar kwamen hele leuke en goede namen optreden, Javier Guzman bijvoorbeeld. Ik praatte dat dan aan elkaar. Dat was geweldig.

Poker, comedy, padel. Vroeger kon je een aardig balletje trappen, weet ik. Je hebt genoeg gedaan.

Dat is eigenlijk een terugkerend iets bij mij. Dus er is iets wat ik heel leuk vind, dan ga ik het doen en kijken hoe ik er iets van geld in kan verdienen, maar ook voornamelijk om mensen plezier te geven en te enthousiasmeren voor wat ik leuk vind. Dat heb ik eerst met poker gehad, toen met stand up comedy, en nu padel.

Je ergens vol in storten en na een tijdje weer iets nieuws ontdekken, zal dat altijd zo voor je blijven gaan? Of schiet je – denk je – een keer in de roos en ontdek je iets waar je enthousiast over blijft en heel rijk mee wordt?

Het gaat mij er niet om om ergens rijk van te worden in geld. Ik doe het om rijk te worden in ervaringen. Hoe mooi is het om de dingen te doen, niet om er multimiljonair te worden, maar omdat ik er heel veel plezier uit haal? In eerste instantie doe ik het voor mezelf, in tweede instantie wil ik dat delen met anderen.

Eventueel rijk worden dan buiten beschouwing gelaten. Denk je dat er iets komt waar je wel enthousiast over blijft, ook nog na een paar jaar. Of blijft het in golven gaan bij jou?

Dat zal altijd zo blijven. En ik ben in de gelukkige gelegenheid dat ik dat kan doen, omdat ik een basis heb. En dat is de winkel. Die zekerheid heb ik, want dat gaat gewoon goed. Dat is waarvan wij kunnen leven en daardoor kan ik dit soort dingen allemaal doen. Ik vind het juist leuk om zoveel mogelijk uit het leven te halen en ervaringen op te doen. Er zijn ook nog zoveel dingen die ik zou willen ontdekken en doen. Ik vind de reis zo mooi. Nu met padel ook weer; die leercurve en die wereld ontdekken. Dat is zo gaaf en geeft zo’n kick. Dát is wat ik leuk vind.

Je hebt in ieder geval altijd wat te vertellen. Je hebt genoeg meegemaakt. Je bent niet saai.

Soms denk ik bij mezelf “Ah, houd even je mond,” want dat vertelt iemand iets en dan leg ik weer een aanknopingspunt naar iets wat ik zelf heb meegemaakt. Ik kan me voorstellen dat dat soms best irritant is voor iemand. Ja, ik heb gewoon veel gezien en veel gedaan en dat is wat het leven is volgens mij: er proberen zoveel mogelijk uit te halen en plezier te hebben, gelukkig te zijn in de dingen die je doet. En dat dan overbrengen naar je kinderen en ze dat dan meegeven. Ik denk dat dat het doel van het leven is.

En je vrouw steunt je daar ook nog altijd helemaal in?

Ja! Af en toe wordt ze gek van me. “Oh, gaat ‘ie weer en moet ‘ie weer ‘s avonds.” Vroeger was het pokeren. Dan had ik weer een toernooi en ging ik naar het buitenland. Dat was best wel moeilijk voor d’r. Of dan had ik weer een optreden of moest ik naar een studio voor ene programma.

Dat was af en toe best lastig, maar we steunen elkaar daar in.

Zij is nu echt de winkel en dat doet ze geweldig. Daar ben ik heel trots op. Ik ben veel thuis waar ik haar met de winkel steun, maar er ook voor zorg dat met de kinderen alles loopt en dat er eten op tafel staat. We hebben daar samen een mooie flow in gevonden

Hoe passen jouw televisieoptredens daar in? Ik zag je nog bij De Bluffer en I Can See Your Voice. Hoe kom je daar bij?

Ja ik ben spelletjesgek en tv gek. Ik vind alles van tv leuk.

“We hebben een pilot opgenomen en daarmee gaan we naar de omroepen om te kijken of we dat kunnen verkopen.”

Nicky Roeg

Dat is trouwens iets wat ik altijd al graag wilde: een tv programma maken. Daar ben ik nu dan ook mee bezig. Ik ontmoette een vriend van vroeger waar ik nog mee gevoetbald heb. We gingen bij elkaar zitten en hadden echt vijftien ideeën voor televisieprogramma’s. Hij komt ook een beetje uit die wereld. Toen hebben we besloten ons te richten op één ding om te kijken hoe dat gaat. We hebben een pilot opgenomen en daarmee gaan we naar de omroepen om te kijken of we dat kunnen verkopen. Als dat een succes wordt, kunnen we kijken of we al die andere ideeën een keer kunnen uitvoeren. Maar eerst dit.

Waar gaat de pilot over?

Het is een real life soap over een handelaar in Amsterdam. Wat hij doet is iets anders dan een kringloop, maar zo moet je het wel een beetje zien. Het is de spanning van de handels die hij opkoopt en de mensen uit alle lagen van de bevolking die daar komen. Dus die verhalen, plus wie hij is, vormen de basis voor de show. Daar zijn we mee bezig.

Ik hou van tv. Vraag me dingen van de tv van vroeger of nu en ik weet alles. Ik zie alles.

Die televisieprogramma’s waar je in zit, hoe kom je daar terecht?

Je kan je voor dat soort dingen inschrijven, en dat heb ik gedaan. Soms is het ook via via. Dan ken ik iemand die in de redactie zit van een programma, die dan zegt “Dat vind je toch leuk? Zou je niet willen meedoen?”

De wereld van entertainment heeft zijn aantrekkingskracht op je, dat weet ik. Ik kan me nog goed herinneren dat je voor het eerst naar Las Vegas ging. Jij verkocht procenten maar rekende ook de onkosten door. Mensen vielen over je heen toen, maar tegenwoordig rekent iedereen mark-up.

Ja, wat een tijd he? Het was leuk omdat er – net zoals in de hele wereld – een soort van tweestrijd was. Er waren mensen die het redelijk vonden, maar ook heel veel mensen die het belachelijk vonden. Die gingen met elkaar in discussie en dat was wel redelijk heftig. Maar ik wilde daar gewoon daar naartoe, dus ik had dat plannetje bedacht en dat werkte.

Ik had trouwens nog een bluf daarin ook. Via Henk Albronda ^{(pokerspeler en Superwatch directeur, red.)} was ik in contact gekomen met een juwelier in Las Vegas die ook pokerhorloges maakten ^{(Steve Soffa van OnTilt, red.)}. Ik zei “Luister, Ik kom naar Las Vegas. Ik ben Nicky Roeg. Willen jullie mij sponsoren? Ik ga daar filmpjes maken. Als jullie mij een horloge geven, dan zorg ik dat dat een beetje aandacht gaat krijgen.”

Dus niet alleen had ik die percentages toen verkocht, maar toen kwam ik daar en kreeg ik heel officieel een horloge uitgereikt in de lobby van het Rio. Het is dus ook maar net hoe je iets brengt en hoe je iets kunt verkopen. Het was een prachtige tijd.

Heb je dat horloge nog?

Dat horloge heb ik nog ja. En het grappige is dus, dat het jaar daarop die man ontwerper werd van de WSOP-bracelet.

Vanaf 1 oktober gaan online poker en online casino’s legaal worden in Nederland. Er is een kans dat er dan weer een soort hype ontstaat. Er kunnen weer televisieprogramma’s gesponsord worden. Zie jij jezelf dan ook weer een rol toe-eigenen ergens in dat proces? Of is poker voor jou inmiddels een afgesloten hoofdstuk?

Nee, poker is is zeker geen afgesloten hoofdstuk voor me. Ik zou het heel leuk vinden om daar iets in te doen. Ik hou van de tv-wereld en de pokerwereld is nog steeds geweldig.

Het heeft allemaal heel lang geduurd. Rolf ^{(Slotboom, red.)} zei altijd al tegen me “Het gaat langzamer dan je denkt.” Ik schreef al in 2011 in mijn columns voor PokerCity dat alles binnenkort gelegaliseerd zou zijn. We zitten in 2021 en nu is het pas eindelijk zo ver.

De MCOP wordt – als alles goed gaat – weer gehouden in november. Zien we je daar weer?

Nou waarschijnlijk ga ik dan wel weer wat spelen. Ik poker niet meer regelmatig, maar ik vind het altijd wel leuk. Tijdens de MCOP speel ik ieder jaar in principe wel één of twee toernooien. Meestal win ik ook wel een ticket voor het €1.500 event.

Je kunt pokeren ook benaderen als gokken, zei je eerder in dit interview. Jij bent in je leven veel in casino’s geweest. Heb je iets met gokken?

Poker is echt mijn redding is geweest. Ik hield van gokken. Ik was altijd wel in casino’s te vinden. Toen ik poker ontdekte, besefte ik eigenlijk pas wat kansberekening was en hoe dat eigenlijk werkte in de casino’s. Ik vond poker zó leuk dat ik vanaf dat moment zonde vond om mijn geld te besteden aan blackjack. Poker heeft echt mijn ogen geopend.

Ik heb een waanzinnig mooie tijd gehad in poker. Ik heb alle toernooien mogen spelen in het buitenland. We hadden ook zo’n bijzondere band met z’n allen in het buitenland. Als je eruit lag, gingen we elkaar aanmoedigen en aan de bar een biertje drinken en gesprekken voeren. We waren echt een Nederlandse enclave die altijd bij elkaar was. Ik denk dat het voor buitenlanders ook heel gek was om te zien, maar het was altijd een mooi groepje waar we mee waren.

Je had Peter, Lex, Thierry, Daan en Daan, ^{(Peter Dalhuijsen, Lex Veldhuis, Daan Ruiters, Daan Smidt}, ^red.) Jij zat erbij, maar daarvoor nog Rik ^{(Rik Klein Entink, red.)}. Even nadenken hoor. Brummel en Marc ^{(Michiel Brummelhuis, Marc Naalden, red.)} moet ik ook niet vergeten.

Ik heb ook nog heel vaak dat ik iemand mij herkent van mijn tijd in poker. Dan herinneren ze zich nog dat filmpje uit Las Vegas waar ik Phil Helmuth ging zoeken. Een jaar geleden belde ik met een klantenservice van het een of ander. Toen vroeg hij aan het einde van het gesprek of ik die pokerspeler was. Dat zijn dingen waarvan ik het grappig vind dat ik eraan herinnerd wordt.

Je hebt een druk leven met heel veel passies en projecten. Een tijd geleden werd het je allemaal te veel.

Tijdens die stand-up comedy heb ik gemerkt – net als bij het poker – dat het best wel een nachtleven is. Je bent aan het optreden, dus je moet om zes uur ‘s avonds weg om om negen uur op te treden. De avond is pas om 11 uur klaar, want je blijft altijd even kijken. Dan zit je nog vol adrenaline dus als als ik thuiskwam, kon ik nog niet slapen. Dan ging ik nog maar Netflix kijken en een chippie eten. Ik had weinig nachtrust want om half zeven moest ik weer op om voor de kinderen ontbijt te regelen.

In maart, twee jaar geleden, heb ik een hartaanval gehad. Dat was best wel heftig. Gelukkig wist ik wat het was, omdat mijn vader en opa het ook hebben gehad. Het is ook wel een familie dingetje.

Mijn vrouw wilde de dokter gaan bellen, maar ik zei dat ze nu 112 moest bellen. Een uur later lag ik op de operatietafel. Ik heb een stent gekregen en gelukkig is er geen hartschade. Ik mag gelukkig alles nog doen. Ik moet alleen drie pillen per dag slikken.

Daarom is het spelen van padel ook zo fijn, omdat je in conditie moet zijn en goed op moet letten. Dat was echt een wake-up call voor mij.

Een wake-up call om te weten dat je ritme niet goed was.

Nee, het was allemaal niet goed voor mijn lichaam wat ik aan het doen was. Het is gewoon belangrijk dat je let op je eten. Je hoeft niet heel gek te doen, maar je moet opletten dat je redelijk op gewicht bent en niet achterlijk dik bent of continu laat naar bed gaat.