De telefoon gaat om 23:00 uur. Ik neem op, ik ben nog wakker:
‘Met Feite, goedenavond.’
´Ja, ik wilde weten hoeveel ik dan kan lenen en wanneer staat het op mijn rekening?’
‘U belt voor de Stichting AGOG?’
‘Ja, ik heb geen geld meer. Jullie zijn er toch voor gokkers?’
‘Ja, maar we lenen geen geld. We zijn er voor mensen die problemen met gokken hebben, voor mensen met een gokverslaving.’
‘Mijn probleem is dat ik geen geld meer heb nu om te gokken. Ik kom net uit het casino maar wil m’n verlies nog ophalen.’
‘Heb je overwogen om niet meer te gaan?’
Zo ontpopt zich een gesprek aan de SOS-lijn die ik deze week mag bemannen voor Stichting AGOG.
Serieus, soms denken mensen die bellen dat we hen met geld kunnen ondersteunen. Of, sinds 1 oktober 2021, dat we uitleg geven over hoe het instellen van limieten bij gokwebsites werkt. Geduld is dan een schone zaak. Rustig leggen we – of leg ik – uit dat we een kleine twintig zelfhulpgroepen in het land hebben, waar mensen die kampen met gokproblematiek elkaar ontmoeten. Maar deze bellers zijn soms verhit; zitten vaak letterlijk nog middenin een goksessie, of komen er nét uit.
Zo in de loop der jaren heb ik een gigantisch aantal gesprekken gevoerd met gokkers, met partners of kinderen van gokkers die zich zorgen maakten. Met pubers die een werkstuk maakten over gokverslaving. Met een medewerker van een casino die wilde weten wie je dan eigenlijk aan de lijn zou krijgen, als je zou bellen. (verbazing: ‘Een gewoon mens!’ –‘Wat had je dan gedacht?’)
Gesprekken met boze mensen, verdrietige mensen, of mensen die dat proberen te verbloemen. Ontelbaar zijn ook de voorbeelden van mensen die beginnen met ‘Een vriend van me is denk ik gokverslaafd.’ In de meeste gevallen gaat het dan niet om een vriend maar om henzelf. Dat is niet erg, ik ben al blij dat iemand belt en het is niet aan mij om de waarheid boven tafel te krijgen. Wel om een luisterend oor te bieden en iemand de kant van de hulp op te sturen. ‘Zeg maar tegen die vriend dat hij altijd welkom is!’
Da’s de kern van de hulplijn van Stichting AGOG. Nog steeds mag ik ‘m bemannen, één week in de vijf weken. Altijd, maar dan ook altijd, belt er wel iemand. Er zijn altijd weer nieuwe mensen die hulp zoeken voor gokproblematiek. Ik vind het dankbaar vrijwilligerswerk, en o zo nuttig.
Feite Hofman was vroeger zelf gokverslaafd maar zet zich tegenwoordig in om mensen met een gokverslaving en mensen uit hun omgeving, te helpen. Hofman is de eigenaar van Pas op Gamen en Gokken en voorzitter van Anonieme Gokkers Omgeving Gokkers. Af en toe vertelt hij over zijn werk op CasinoNieuws.nl.
