Life After Poker: Johan Goslings bakt nu pannenkoeken

Johan Goslings was aanwezig bij bijna alle Unibet Open toernooien en speelde ook veel online. Jarenlang noemde hij zichzelf semiprofessioneel poker en vloog hij de wereld over. Nu heeft hij zijn eigen pannenkoekenrestaurant in het Friese Grou.

Hoe ben je oorspronkelijk in het pokeren verzeild geraakt?

Dat is lang geleden hoor. Ik ben begonnen met vrienden in Leeuwarden, gewoon thuis aan de keukentafel. Daarna ben ik eens online gaan kijken en via via kwam ik uit bij de satellites naar de Unibet Open op Unibet. Mijn eerste Unibet Open was in Barcelona. Daar ontmoette ik wat jongens uit de buurt en ben ik steeds meer gaan spelen. Toen ben ik echt aan het spelletje verslingerd geraakt en ben ik meer gaan spelen.

Op een gegeven moment speelde ik ook best wel veel online, en ik speelde eigenlijk alle Unibet Opens. Het ging steeds beter en op een gegeven moment kon ik er ook wel wat mee verdienen. Dus dat werd wel interessanter ja.

Speelde je fulltime in die tijd?

Ik speelde toen een soort van semiprofessioneel. Ik speelde best veel, eigenlijk wel elke avond. Maar het was niet zo dat ik er 100 procent van mijn geld mee hoefde te verdienen. Het was gewoon erg leuk; een uit de hand gelopen hobby eigenlijk.

Wat deed je overdag daarnaast dan op dat moment?

Op dat moment deed ik niet zo heel veel anders dan pokeren. Je kunt het dus wel beschouwen als fulltime. Totdat mijn zoontje vier werd en naar school ging, pokerde ik ’s avonds en ’s nachts en overdag kon ik alles met hem doen. Dat was het leuke, de combinatie ervan.

Ik speelde eigenlijk alleen toernooien. Cashgames was niet echt mijn ding. En dan niet eens toernooien met hoge buy-ins hoor, maar low to middle buy-ins online. Live speelde ik ook niet de gigantische toernooien, dat was een beetje boven mijn pet. Ik speelde eigenlijk alle Unibet Opens en op een gegeven moment heb ik de MPN erbij gepakt. Op die manier was ik na een tijdje bijna elke maand ergens in een stad aan het pokeren. Ik speelde niet zoveel in Nederland; ik vond het juist leuk om te reizen. Nog steeds trouwens. Dat waren gewoon leuke toernooitjes; buy-ins van €500 of €1.000. En voor bijna alle toernooien won ik wel een pakketje. In die tijd was dat vrij makkelijk.

Ik hoopte natuurlijk altijd wat te winnen in die toernooien, en af en toe lukte dat ook. Maar die Unibet Open toernooien en de MPN waren vooral ook enorm gezellig. We hadden een groepje van tien spelers die alle Unibet Opens speelde. Op een gegeven moment werd die groep steeds groter, het nieuws dat het er gezellig was verspreidde zich als een olievlek.

Die Unibet Open toernooien waren super gezellig. Het was net een citytrip, met een pokertoernooitje erbij en wat feestjes. Zo beschouwde ik het ook. Het was gewoon een leuk toernooi spelen, maar alles eromheen was ook goed en leuk geregeld. Het waren net kleine vakantietjes elke maand. Af en toe ging mijn gezin ook mee. Als er een mooi strand in de buurt was, gingen ze mee. Mijn zoontje is op best wat Unibet Opens geweest.

tekst loopt door onder de fotogalerij

Op je HendonMob zie ik dat je tot vlak voor corona de live toernooien lam legde, nog hebt gecasht. Maar je was daarvoor al een tijdje aan het minderen, toch?

Dat klopt, ik speel nu eigenlijk al een paar jaar bijna niks meer. Ik heb er gewoon geen tijd meer voor. Op een gegeven moment werd mijn zoontje vier en had ik overdag plots alle tijd. Toen had ik wel het idee om wat minder te gaan pokeren en wat anders te zoeken. Dat was denk ik een jaar of drie geleden.

“Een week later stond ik in Beslag. Weer een week later had ik de boel overgenomen.”

Johan Goslings

Je had ook overdag meer kunnen gaan pokeren, maar koos voor iets anders. Waarom was dat?

Ik vond vooral die combinatie van er voor mijn zoontje overdag zijn én ’s avonds pokeren erg leuk. Maar ik was wel een beetje klaar met zoveel pokeren; die lange nachten en dat soort gedoe. Dus ik dacht: ik ga kijken wat mij leuk lijkt en wat ik kan gaan doen.

Koken was altijd al een hobby van me. Sterker nog, een jaar of acht geleden was ik al eens een jaar gestopt met pokeren om de koksopleiding te gaan doen. Ik heb toen een jaar in een vijfsterrenhotel in Leeuwarden in de keuken gestaan om zelfstandig kok te worden. Daar heb ik in eerste instantie niets mee gedaan, want uiteindelijk ben ik na dat jaar nog een paar jaar gaan pokeren.

En toen kwam restaurant Beslag op m’n pad.

Het is niet de meest voor de hand liggende carrièreswitch. Hoe kwam Beslag op je pad?

Ik zat in de trein naar een pokertoernooi, de Rotterdam Series volgens mij. Ik zag een vacature voorbij komen: restaurant Beslag was op zoek naar een partner; een gastheer. Die dame die dat plaatste kende ik al via via. We hebben een afspraak gemaakt en een week later stond ik in Beslag. Weer een week later had ik de boel overgenomen. Dus dat ging vrij snel. Dat doe ik nu drie en een half jaar ongeveer.

tekst loopt door onder de fotogalerij

Wilde je altijd al de horeca in?

Ik had altijd al – ook heel vroeger – ergens in m’n hoofd om een soort van restaurant of barretje te beginnen. Later als ik groot ben. Maar dan dacht ik wel aan ergens in het buitenland; iets leuks aan het strand misschien.

Maar dat werd dus Grou. Ik vond het zo’n leuk concept en ik vond het zo’n leuk idee om ervaring op te doen met je eigen restaurant. Alles stond al dus het was een mooie kans. Ik dacht: ik ga een gokje wagen in Grou.

Dat pakte vrij goed uit. Buiten corona om dan.

“In de zomer moet het gebeuren; dan ben ik zeven dagen in de week open.”

Johan Goslings

Beslag in Grou is helemaal jouw tent nu?

Ik ben hier nu de eigenaar ja. Beslag was het idee van twee dames. Die waren hier begonnen maar het liep niet zoals ze gepland hadden. Na een jaar stapte één van de dames er uit. De ander zag het niet zitten om het in d’r eentje te gaan doen. Ze was op zoek naar iemand anders en plaatste dus die vacature. Uiteindelijk heb ik het – in een lastige periode voor haar – van haar overgenomen. Anders had het restaurant moeten sluiten, anders was ze ermee gestopt. Dat was in mijn ogen een beetje zonde. Ik ben op het concept voort gaan borduren. Ik heb hier en daar natuurlijk wat op mijn manier gedaan.

We hebben nu pancakes of the world. Buiten de traditionele Hollandse pannenkoeken is het gewoon streetfood. Alles met beslag maken we. Je kent misschien wel van die Vietnamese Bánh Xèo, aan dat soort gerechten moet je dan denken. Dat heeft niks meer met de gewone Hollandse pannenkoek te maken. Zo heeft ieder land wel een gerecht met beslag. Dat is het leuke van dit concept.

Van bijna fulltime pokeren naar het runnen van een restaurant. Dat lijkt me toch wel een sprong in het diepe.

Ja klopt. Gelukkig kon ik het redelijk gunstig kopen. Grou is wel echt een vakantiedorp, dus ‘s zomers is het heel erg druk. ‘s Winters ben ik eigenlijk alleen in de weekenden open maar ook dan loopt het eigenlijk prima door. In de zomer moet het gebeuren; dan ben ik zeven dagen in de week open.

tekst loopt door onder de foto

Corona was wel een bittere pil zeker?

De eerste keer dat corona Nederland overviel, zijn we van maart tot juni of juli dicht geweest. Toen hebben we dus het voorseizoen gemist, maar dat konden we nog wel overleven. Die zomer vorig jaar hebben we eigenlijk heel goed gedraaid. Er waren dan weliswaar geen buitenlandse toeristen, maar wel heel veel binnenlandse toeristen.

Na de zomer ging het weer helemaal mis. Toen zijn we van oktober ongeveer acht maanden dicht geweest. Dat was minder. Ik ben in die tijd gaan kijken hoe ik kosten kon besparen. Eén van de grootste kostenposten was de huur, dus toen heb ik gekeken of ik het pand kon kopen en dat is me eind vorig jaar gelukt. Toen ben ik gaan verbouwen; ik heb twee appartementen boven gerealiseerd. Eén voor de vaste verhuur en één Airbnb. Dus ik heb nu een andere inkomstenbron gerealiseerd voor als we weer dicht moeten. Zo kunnen we dan toch nog wat verdienen.

“In die tijd dat we dicht waren, heb ik af en toe ook weer een toernooitje aangeklikt.”

Johan Goslings

In die tijd dat we dicht waren, heb ik af en toe ook weer een toernooitje aangeklikt. ‘s Avonds wat kleine dingetjes online spelen, niet heel veel. Ik moet zeggen dat het online poker mij sowieso wat tegen is gaan staan. Af en toe speel ik bepaalde series wel online, als de velden groot zijn vind ik dat nog wel leuk. Maar het blijft lastig online voor iemand als mij. Ik zit nog wel in een pokerapp met de jongens dus dan hebben we het af en toe nog wel eens over handjes. Maar ik maak me er niet zo heel erg druk meer om.

Live vind ik trouwens nog wel erg leuk! Het online poker mis ik niet, maar het live poker mis ik zeker wel nu tijdens corona. Straks, als ik na de zomer wat meer tijd heb, wil ik wel weer een live toernooitje meepakken. Dan zoek ik ergens een leuke stad uit en dan ben ik er wel weer een keertje bij ja.

Een restaurant overkopen, het pand kopen, en een grote verbouwing. Had je dat allemaal verdiend met poker?

Nee, niet allemaal met poker hoor. Ik heb er natuurlijk wel iets aan verdiend, maar ik heb ook eerder een winkel gehad bijvoorbeeld. Ik heb allemaal dingetjes gedaan. Voor Beslag heb ik geld kunnen lenen. Je moet af en toe wel wat risico nemen en wat leningen aangaan om weer verder te komen natuurlijk.

Behalve durven risico’s te nemen, heb je nog meer gehad aan je achtergrond als pokerspeler nu je een restaurant runt?

Ja op zich wel. Ik heb trouwens ook nog een studie commerciële economie gedaan, dus die risicoanalyses doen heb ik niet alleen door poker geleerd. Maar kijk: ik heb een restaurantje, ik heb niet heel veel mensen in dienst, ik doe heel veel zelf. Dus de risico’s zijn eigenlijk niet heel groot. Ik moet niet twee jaar dicht zijn want dan wordt het lastig, maar het is wat het is. Het is een klein zaakje, het is een mooi restaurant, maar de risico’s zijn niet gigantisch.

tekst loopt door onder de fotogalerij

Als pokerspeler kan je soms nachten doorhalen, als je diep gaat in een toernooi. Maar met je restaurant zeven dagen per week open zijn is ook niet niks.

Ja het is nu wel pittig. Maar ik streep ze per week af. De zomer is kort; het is een week of twaalf knallen. Daar zit ik nu middenin en ik moet zeggen: het is hartstikke leuk en het is hartstikke zwaar. Het is elke dag anders, elke dag volle bak. Dat geeft je wel energie om elke dag hetzelfde rondje te doen. Schoonmaken, boodschappen, de mise en place, het hele riedeltje elke dag weer. Het hoort er ook een beetje bij.

Die TripAdvisor Travelers’ Choice oorkonde aan je muur is dan wel een beloning he.

De TripAdvisor Travelers’ Choice is helemaal op reviews gebaseerd. Toen we hier begonnen, stonden we met Beslag of 4 of 5 op Tripadvisor. Ik houd wel van een competitie, dus ik ben er actief mee bezig gegaan. Als mensen heel lekker hebben gegeten, spoor ik ze wel aan om een review te schrijven. Inmiddels staan we op 1 en ook de Google reviews zijn bijna allemaal 5 sterren.

Ik vind dat best wel bijzonder, want wat we doen is natuurlijk wel laagdrempelig. Het blijven pannenkoeken op verschillende manieren. Maar iedereen is dolenthousiast en vindt het hartstikke leuk en hartstikke lekker. Dus we doen ergens wat goed.

Ik was verrast toen ik die mail van TripAdvisor in mijn mailbox kreeg dat we Travelers’ Choice 2021 waren. Ik wist dat we 1 stonden en dat de reviews goed waren. Maar blijkbaar krijg je bij zoveel goede reviews op een gegeven moment een oorkonde. Dat is wel een bekroning op het werk.